De splitsingstekening is net als het splitsingsreglement een onderdeel van de akte van splitsing en is dus in zoverre een splitsingsstuk dat in de openbare registers is ingeschreven. De splitsingstekening is wel een onderdeel van de akte van splitsing, maar niet een onderdeel van het splitsingsreglement.

Het doel van de splitsingstekening is om – door middel van plattegronden van de verschillende verdiepingen en met lijnen van een in het oog vallende dikte – de begrenzingen van de privégedeelten aan te geven. In globaal het midden van die gedeelten wordt dan met nummers – de zogenaamde appartementsindexen – aangegeven tot welk appartementsrecht dat privégedeelte behoort. Omdat de splitsingstekening geen onderdeel uitmaakt van het splitsingsreglement, geeft de splitsingstekening in principe niet weer wat de bestemming van een bepaald privégedeelte is, maar enkel de begrenzing.

De splitsingstekening dient op grond van kadastrale regelgeving te voldoen aan een aantal vereisten.
Zo moet onder andere de gebruikte schaal op de splitsingstekening worden vermeld en deze mag in principe niet groter zijn dan 1:100 en niet kleiner zijn dan 1:200 (behalve dan voor een eventuele illustratieve situatieschets).

De splitsingstekening is geen gedetailleerde bouwtekening, maar een schematische weergave om aan te geven waar de privégedeelten (ten opzichte van elkaar) in de splitsing zijn gelegen. Afzonderlijke (stoffelijke) onderdelen zoals muren, daken, gevels etc. zijn hierop in de regel ook niet waar te nemen, althans daar is de splitsingstekening niet voor bedoeld. Ondanks dat op de splitsingstekening een schaalgrootte moet worden weergegeven, kan uit enkel de splitsingstekening lang niet altijd de exacte omvang van het privégedeelte worden achterhaald.

Bron: Rijssenbeek Advocaten